بانک ورزش- شاید شادی پس از نایب قهرمانی تبریزیها یکی از شوکهکنندهترین اتفاقهای سالهای اخیر فوتبال ایران باشد. برای لحظاتی همه ایران چشم به مانیتور، پایکوبی مردانی را تماشا میکردند که قهرمانی را در خانه از دست داده بودند. انگار مغز نمیتوانست خودش را با چشم وفق بدهد. یک جای کار میلنگید.
همه چیز از دقیقه 63 آغاز شد؛ تراکتورسازی که لحظاتی قبل با گل فرید کریمی سه بر یک از حریف خود پیش افتاده بود یک اخراجی داد و 10 نفره شد. ظاهرا تیموریان که با یک گل و یک پاس گل روز خوبی پشت سر گذاشته بود، در صحنه اخراج در جنگ برای تصاحب یک توپ با سیامک کوروشی و وحید حمدی نژاد درگیر میشود، فغانی هم کارت زرد دوم را داده و کاپیتان تیم ملی را اخراج میکند. سرخپوشان تبریزی که تنها 27 دقیقه با نخستین قهرمانیشان فاصله داشتند به دفاع روی آوردند. نفت اما سر تا پا حمله شد و در دقایق 76 و 80 دو گل زد تا همه چیز مساوی شود. گفته میشود در همین لحظات خبری دهان به دهان در ورزشگاه میچرخد که حکایت از تساوی سپاهان و ساپیا دارد.
برای ذهن خلاق و قصهساز ایرانیها اما روایتسازی درست چند ثانیه بعد از شنیدن سوت پایان فغانی شروع شد. گفتند:«نمیخواستند تراکتور قهرمان بشود» اما هیچکس نپرسید اگر تراکتور بازی را همانطور که پیش بود میبرد چه کسانی میتوانستند قهرمانی تبریزیها را نخواهند؟ گفتند:«اگر آندو به ناحق اخراج نمیشد...» اما نگفتند کدام تصویر واضح از صحنه اخراج آندو به ما اجازه دادن و گرفتن حق را میدهد؟ این قضاوتهای بیپایه و سند و مدرک شاید تنها یکی از خصوصیات دردآور ما ایرانیها باشد؛ یکی از همین ژستهای «من اطلاعات محرمانهای دارم...» که بعید است تا آخر عمر یکی از آنها قابل اثبات باشد.
قضاوت نهایی با شماست و آنچه رسالت رسانه است، تنها دادن فکت و اطلاعات است. هرچند در پایان هر کسی هر چیزی را که خودش بخواهد باور میکند اما بد نیست این روایت را هم بخوانید.
«تا دقیقه 90 بازی تراکتور سراپا حمله بود برای جبران مافات و تونی کنار زمین دستور تاکتیکی میداد برای حمله و گل زدن.» اینها را مهدی ابراهیمی، عکاس بانک ورزش میگوید. سوال کلیدی ماجرا این است که بدانیم این شادی ناگهانی از زمین به سکو منتقل شد یا از هواداران به بازیکنان و کادرفنی؟
مهدی ابراهیمی میگوید: «درست تا دقیقه 90 تراکتور حمله میکرد برای زدن گل برتری. وقتی تابلوی 6 دقیقه وقت اضافه بالا رفت، هواداران ناگهان شروع میکنند به پایکوبی. همه متعجب شده بودیم. احتمال میدادیم روی سکو شایعه شده که سایپا گل تساوی را به سپاهان زده. به شما اطمینان میدهم بازیکنان و نیمکت تا آن لحظه فقط حمله میکردند اما بعد از آن به فکر اتلاف وقت افتادند تا جایی که تونی از محدوده مربیان خارج و چند قدمی وارد زمین شد تا بازیکنان را به حفظ توپ دعوت کند. یعنی بعد از شادی بخشهایی از سکوها، نیمکت فکر کرد نتیجه بازی سپاهان تغییر کرده و بعد از بازی آنطور به شادی پرداختند. بخش دیگری از هواداران هم که شایعه را نشنیده بودند و با تعجب به هواداران دیگر خیره شده بودند، پس از اینکه بازیکنان را در حال پایکوبی میبینند، فکر میکنند حتما اتفاقی افتاده که آنها بیخبرند و به تصور قهرمانی به جمعیت شاد و خوشحال اضافه میشوند.»
صحبتهای این شاهد زنده ماجرا نشان میدهد شایعات سریالی و نه یک تصمیم فکر شده و حساب شده، چنین سوتفاهمی را به وجود آورده است. آنهم شایعهای که از سکو به نیمکت منتقل شده است، نه بالعکس. حالا اینکه شایعه روی سکوها کار گروه خاصی بوده یا خیر، خودش بحث دیگری را میطلبد. بحث دیگری هم که مطرح شده این بوده است که با توجه به روند بازی، تراکتورسازی بازنده بازی بوده و عوامل این تیم تلاش میکنند با این شایعه روحیه را به تیم برگردانده و نایب قهرمانی شان را مسجل کنند.
سوال دوم این است: راههای ارتباطی شما با بیرون از ورزشگاه قطع شده بود؟ ابراهیمی پاسخ میدهد: «خیر، بنده خودم چند تماس داشتم. اتفاقا در دقیقه 90 هم با یکی از دوستان رسانهای حرف میزدم که این سروصداها را شنیدم و توجهم به سکوها جلب شد. تلفن خیلی از دوستان قطع و وصل میشد اما اینگونه نبود که کاملا قطع شود. اتفاقی که در همه ورزشگاهها حتی ورزشگاه آزادی هم ممکن است رخ بدهد».
بازار شایعات اما همیشه داغ است. بعد از بازی خبرهایی منتشر شد مبنی بر آنکه بلندگوی ورزشگاه با اعلام نتیجه تساوی در بازی سپاهان و سایپا جو را ملتهب می کند. ساعاتی بعد این شایعه هم تکذیب شد و اعلام شد این اتفاق وقتی میافتد که هواداران در وسط زمین بوده اند و برای آنکه مشکل امنیتی پیش نیاید، اعلام میشود هواداران به بهانه برگزاری جشن قهرمانی به سکوها برگردند.
با توجه به تکذیب اعلام نتیجه تساوی بازی سپاهان در ورزشگاه یادگار، که میتوانست مهمترین جرم فدراسیون و سازمان لیگ باشد، به نظر میرسد همه دچار یک سوتفاهم و یا همان توهم توطئه شدهاند.